Od początku XVIII wieku wino z Lafite cieszyło się wielkim uznaniem w Londynie. W tamtejszej prasie opisywano je jako "nowe francuskie bordo". W latach 1732–1733 premier Robert Walpole kupował beczkę Lafite co trzy miesiące. Dopiero znacznie później Francja zaczęła interesować się czerwonymi winami z Bordeaux.

Ponieważ markiz Nicolas-Alexandre de Ségur nie miał synów, po jego śmierci posiadłości podzielono pomiędzy cztery córki. Lafite i Latour rozdzielono – Lafite odziedziczył hrabia Nocolas Marie Alexandre de Ségur – syn najstarszej z córek markiza, który 1784 roku, mocno zadłużony, zmuszony był do sprzedania posiadłości. Nicolas Pierre de Pichard, pierwszy przewodniczący parlamentu w Bordeaux, jako krewny sprzedającego, wykorzystał przepisy o "prawach pokrewieństwa" do zakupu posiadłości. Jednak nie długo przyszło mu się nią cieszyć, jako że w 1794 roku stracono go podczas rewolucji. Zatem w 1797 roku Château Lafite zostało ponownie sprzedane. Nabywca, Jean de Witt, był obywatelem holenderskim, jednak wkrótce został zmuszony do sprzedaży Lafite trzem kupcom, również Holendrom. W owym czasie w posiadłości gospodarowało szereg zarządców, z których odnoszącym największe sukcesy był Joseph Goudal. Od 1800 roku trzema właścicielami byli baron Jean Arend de Vos Van Steenvwyck, Othon Guillaume Jean Berg i Jean Goll de Franckenstein. Dzięki pojawieniu się Goudala rozmiłowani w winie historycy mogą zapoznać się z dokładnymi zapisami i szczegółami dotyczącymi uprawy winorośli i planów marketingowych Château Lafite w początkowych latach funkcjonowania miejsca jako posiadłości winiarskiej.

W 1818 roku nową właścicielką Lafite została Madame Barbe-Rosalie Lemaire, której mężem był Ignace-Joseph Vanlerberghe zajmujący się handlem zbożem. Po jego śmierci w 1821 roku pani Lemaire oficjalnie sprzedała posiadłość Lafite brytyjskiemu poddanemu, sir Samuelowi Scottowi. Scott i jego syn mieli efektywnie nią zarządzać do 1867 roku. W rzeczywistości Samuel Scott Senior i Junior byli jedynie przedstawicielami Aimé-Eugène Vandelberghe, syna Madame Lemaire i Ignace-Josepha Vanlerberghe.

W 1815 roku niejaki pan Lawton opublikował w dzienniku swojego domu maklerskiego wstępną klasyfikację win z Médoc. Była ona bardzo zbliżona do klasyfikacji z 1855 roku. Lafite już wtedy znajdowało się na szczycie listy: "Oceniłem Lafite jako najbardziej eleganckie i delikatne, z najdoskonalszym owocem spośród trzech (wiodących win)". Dodał, że "jego wina są najwspanialsze w całym Médoc". Szczególnie udany był rocznik 1834, podobnie jak 1841, a zwłaszcza 1846. Ranking roczników na Powszechnej Wystawie Paryskiej w 1855 roku oficjalnie przyznał Lafite'owi tytuł "lidera wśród win szlachetnych". Stał się on punktem odniesienia dla nowej, zadziwiającej ery sukcesów winnic Médoc.

W 1853 roku baron Nathaniel de Rothschild, angielski członek rodziny Rothschildów, kupił Château Brane-Mouton. Zgodnie z ówczesnym zwyczajem, nowy właściciel ochrzcił swój nabytek swoim nazwiskiem; w ten sposób narodziło się dzisiejsze Château Mouton Rothschild.

Era Rothschildów

Jakby w odpowiedzi na działania krewniaka 8 sierpnia 1868 roku baron James de Rothschild kupił Château Lafite, które zostało wystawione na sprzedaż. Niestety zmarł zaledwie trzy miesiące po zakupie Lafite. Licząca wówczas 74 hektary winnic posiadłość stała się wspólną własnością jego trzech synów: Alphonse'a, Gustave'a i Edmonda. Wino z rocznika 1868 pobiło rekord cenowy – okazało się być najdroższe spośród wszystkich win „z najwyższej bordoskiej półki”, który to status udało mu się utrzymać niemal przez wiek cały – dopiero pod koniec XX wieku osiągnięto za Château Lafite wyższą cenę. Na szczęście dla dziedziców – baronów Alfonsa, Gustawa i Edmonda de Rothschild "złoty wiek" Médoc trwał jeszcze przez piętnaście lat po zakupie Lafite. Od 1868 roku Château Lafite pozostaje w rękach rodziny Rothschildów. Nowi właściciele do nazwy posiadłości dodali swoje nazwisko.

Sam zamek jest jednym z najstarszych zachowanych obiektów w Bordeaux, ponieważ część budynku pochodzi jeszcze z drugiej połowy XVI wieku.

Winiarstwem i zarządzaniem winnicami w Château Lafite Rothschild kierował Charles Chevallier, który rozpoczął pracę w 1994 roku. W styczniu 2016 roku został zastąpiony przez Erica Kohlera.

W 2017 roku nastąpiła jeszcze większa zmiana w posiadłości, kiedy Jean Guillaume Prats zastąpił Christophera Salina na stanowisku Prezesa Domaines Barons Rothschild. W kwietniu 2018 roku Saskia de Rothschild została mianowana pierwszą kobietą przewodniczącą Domaines Barons de Rothschild. Od 1868 roku, kiedy to baron James de Rothschild, szef francuskiej gałęzi niemieckiej dynastii bankierskiej, zakupił winnicę, Château Lafite Rothschild było zarządzane przez sześć pokoleń rodziny Rothschildów. Do 2018 roku wszyscy byli mężczyznami. Wtedy to Saskia de Rothschild, wówczas 31 letnia, została najmłodszym szefem bordoskiej posiadłości Premier Grand Cru Classé i pierwszą kobietą przewodniczącą Domaines Barons de Rothschild.

Saskia de Rothschild, wcześniej pracująca jako dziennikarka śledcza, jest córką barona Erica de Rothschild, który zarządzał majątkiem od 1974 roku.

Winnica

Liczące w sumie 112 hektarów należące do Château Lafite Rothschild winnice dzielą się na trzy części: położoną na wzgórzu wokół zamku, przylegającą od zachodu do płaskowyżu Carruades oraz 4,5 hektarową w sąsiednim Saint Estèphe. Są dobrze nawodnione i naświetlone, o glebach składających się z drobnego żwiru zmieszanego z piaskiem eolicznym na podłożu z wapieni trzeciorzędowych. 70 procent nasadzeń stanowi cabernet sauvignon, 25 – merlot, 3 procent cabernet franc i 2 procent – petit verdot.

Średni wiek krzewów winorośli wynosi 39 lat. Do produkcji Grand Vin nie używa się owoców krzewów młodszych niż 10-letnie. Najstarsza parcela, zwana "La Gravière", została zasadzona w 1886 roku.

Winnice Château Lafite Rothschild są obsadzone krzewami o gęstości od 7 500 do 8 500 krzewów na hektar. Począwszy od rocznika 2017, winnice wykorzystywane do produkcji Grand Vin zaczęto przestawiać na uprawę w 100 procentach ekologiczną. Obecnie wszystkie krzewy, z których owoców powstaje Château Lafite Rothschild są uprawiane ekologicznie.

Wina

Posiadłość Lafite Rothschild wytwarza wina w bardzo eleganckim stylu. Zachwycają wspaniałą złożonością aromatów, wśród których wyróżnia się te przywodzące na myśl cedr, cassis, tytoń, trufle, grafit i przyprawy korzenne, a także dojrzałe świeże ciemne owoce. Najprawdopodobniej jest najbardziej wyrafinowanym winem wśród wszystkich Premier Grand Cru Classé. W Lafite Rothschild nie chodzi o moc czy koncentrację. Zamiast tego mamy do czynienia z bardzo szerokim spektrum doznań i niuansów aromatycznych. Wino to, podobnie jak i inne tej klasy wina potrzebuje dziesięcioleci, by w pełni zaprezentować swe niekwestionowane atuty. Niewątpliwie ma niezwykłą siłę przebicia!

Winifikacja wina Château Lafite Rothschild odbywa się w 66 kadziach, na które składa się 29 kadzi drewnianych, 20 zbiorników ze stali nierdzewnej i 17 kadzi betonowych. To zróżnicowanie umożliwia prowadzenie winifikacji w zależności od potrzeb danej parceli i odmiany winorośli. Zbiorniki ze stali nierdzewnej i kadzie dębowe są przeznaczone dla cabernet sauvignon, podczas gdy merlot jest winifikowany w zbiornikach betonowych.

Wszystkie wykorzystywane do starzenia wina beczki pochodzą z zakładu bednarskiego posiadłości. Średnio wino Château Lafite Rothschild dojrzewa w dębie od 18 do 20 miesięcy.

Château Lafite Rothschild gotowe do picia staje się po upływie co najmniej 15 lat spędzonych w butelce. Ma bardzo duży potencjał dojrzewania szacowany nawet na 60 lat licząc od roku winobrania.